Από μια παλιά συνέντευξη του Πορτοκαλίδη στο Χρήστο Γιαννούλη, στα ''ΓΕΓΟΝΟΤΑ'', θα κρατήσουμε ως ιστορικά κειμήλια, ως συμβουλές και μαθήματα ζωής, λίγες λέξεις με εξέχουσα σημασία και σπουδαιότητα.
''Είμαι ο Παρασκευάς Πορτοκαλίδης, γέννημα θρέμα της Κατερίνης. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, σπίτι μου είχα τις στοές των υπονόμων της πόλης και την αλάνα του παλιού γυμνασίου. Έξι μήνες τον χρόνο ξυπόλητος και τους υπόλοιπους μ' ένα ζευγάρι παπούτσια-τρύπια στις μύτες- φτιαγμένα από τον πατέρα μου, με τα δάχτυλα πάντα ματωμένα, κλωτσώντας πάντα άδεια κουτιά και πότε μπάλλες από πανιά''.
''Θυμάμαι ότι στην πρώτη μου προπόνηση, μου είχαν δώσει ένα ''ζευγάρι ποδοσφαιρικά'' παράταιρο, γεμάτο καρφιά από μέσα, που τρυπούσαν τις πατούσες μου, χωρίς βέβαια εγώ να δείχνω τον πόνο που ένοιωθα και δείχνοντας τον καλύτερο εαυτό μου στους φτασμένους ποδοσφαιριστές της ομάδας. Τελειώνοντας βέβαια την προπόνηση είναι περιττό να σας πω ότι τα πόδια μου κολυμπούσαν στο αίμα από τα καρφιά''.
''Θέλω να παρακαλέσω τους σημερινούς παίκτες του Πιερικού να μην ξεχνούν ποτέ τις ευθύνες που έχουν σε μία ομάδα σαν τον ένδοξο Πιερικό''.
Υποκλινόμαστε σε ένα μεγάλο ποδοσφαιριστή του Πιερικού μας και αισθανόμαστε δέος και τεράστια ευθύνη όταν βγαίνει από τα χείλη μας η λέξη Πιερικός, όταν παίρνουμε το θάρρος και την τιμή για να αναφερόμαστε σε γιγαντιαίες ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες, όπως ο σεβαστός Παρασκευάς Πορτοκαλίδης.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Δεν χρεαιζόμαστε κεντρικό αμυντικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε τον Παρασκευά!
Τιμή και δόξα σε όλους αυτούς τους μοναδικούς και τεράστιους αθλητές, που δόξασαν τη φανέλα του ένδοξου Πιερικού. Η ζωντανή ιστορία μας, που παραμένει διαχρονική αξία και ο σημαντικότερος λόγος για να αναφέρεται αυτός ο σύλλογος μεγάλος μέχρι σήμερα...Χωρίς αυτούς, θα είμασταν απλά μια ομάδα Β΄Εθνικής κατηγορίας. Όπως τόσες ακόμη.
ΑπάντησηΔιαγραφή