Απαιτείται σεβασμός στον απαξιωμένο και προσβεβλημένο κόσμο του Πιερικού

Πριν από είκοσι ημέρες, και από τη συγκεκριμένη στήλη, κάναμε αναφορά για τον Πιερικό που ονειρευόμαστε, για τον Πιερικό που θαύμασαν οι παλαιότερες γενιές, για τον Πιερικό που δίδαξε ποδόσφαιρο. Ένας Πιερικός που έγινε γνωστός στο πανελλήνιο για την επιθετική του φιλοσοφία μέσα στους αγωνιστικούς χώρους.

Κάποια μικρά δείγματα απ’ αυτόν τον Πιερικό είχαμε την ευκαιρία να δούμε, για λίγα έστω παιχνίδια, και τη φετινή χρονιά. Μια χρονιά που ξεκίνησε επιφυλακτικά και με χαμηλούς τόνους.

Αν απομονώσουμε τις αμυντικές αδυναμίες της ομάδας, καθώς επίσης και τη συνολική, αρνητική παρουσία όλων των παικτών στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με την Καλλιθέα, μπορούμε να πούμε ότι ο Πιερικός φέτος έπαιξε ποδόσφαιρο, που δεν είδαμε τα προηγούμενα χρόνια, και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.

Ευελπιστούσαμε, ανεξαρτήτως των αρνητικών αποτελεσμάτων, ότι θα δοθεί πίστωση χρόνου σε ένα προπονητή που με χαμηλό μπάτζετ, με ένα ανανεωμένο σύνολο, έδειξε έργο, έκανε και λάθη. Η υπομονή και η επιμονή, όταν χτίζεται κάτι καινούργιο που φαίνεται να αποδίδει καρπούς, δεν εξαντλούνται τόσο γρήγορα, πρόχειρα και απότομα.

Στηρίζουμε, εδώ και χρόνια, την ΠΑΕ, στα εύκολα και στα δύσκολα, αναγνωρίζοντας και εγκωμιάζοντας την τεράστια οικονομική συνδρομή των μεγαλομετόχων στην ανασύνταξη και σταθεροποίηση του Πιερικού στη Β’ εθνική. Δυστυχώς όμως τα αλλεπάλληλα, επαναλαμβανόμενα λάθη, η έλλειψη οργάνωσης, μεθοδικότητας και μακροχρόνιου σχεδιασμού και η απουσία επικοινωνίας και προσέγγισης του φίλαθλου κόσμου της Πιερίας, αποδυναμώνουν συνολικά την εικόνα του συλλόγου και αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα στη δημιουργία των θεμελίων εκείνων που θα αποτελέσουν τις υγιείς βάσεις για τον μεγάλο Πιερικό των ονείρων μας.

Μετά τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών ο κόσμος της Κατερίνης αισθάνεται πίκρα, απογοήτευση και μοναξιά γιατί τίθεται στο περιθώριο σαν να μην αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του συλλόγου. Πιστοί, ηρωικοί, παραδοσιακοί φίλοι της ομάδας, που χρόνια βρίσκονται κοντά της, ταπεινωμένοι πλέον δεν μπορούν να εξηγήσουν τα τετελεσμένα. Αισθάνονται προδομένοι, περιθωριοποιημένοι, απλοί παρατηρητές απέναντι στην εικόνα μιας ιστορικής ομάδας που πικραίνει και πληγώνει.

Πολλοί άνθρωποι της καθημερινότητας μας συχνά μας επισημαίνουν αν αξίζει να καταναλώνουμε χρόνο και πνεύμα για τα πεπραγμένα του Πιερικού. Κι εμείς πιστοί στην «τρέλα» μας, στην αγάπη μας, δεν υποχωρούμε.

Για όλους εμάς λοιπόν που αγαπάμε τον Πιερικό με ανιδιοτέλεια και σεβασμό, που διαφημίζουμε καθημερινά το όνομα του μεγάλου μας σωματείου, που προσπαθούμε να προσελκύσουμε νέα παιδιά κοντά στην ομάδα, σε όλους εμάς που τολμούμε άπειρες φορές να δικαιολογήσουμε, να υπερασπιστούμε και να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα, σε όλους εμάς που προβάλλουμε με ότι μέσα διαθέτουμε την επέτειο των πενήντα χρόνων ιστορίας του συλλόγου μας, πιστεύουμε ταπεινά και σεμνά πως αξίζουμε μιας καλύτερης και αξιοπρεπούς αντιμετώπισης απ’ όσους βρίσκονται εκάστοτε στο τιμόνι του Πιερικού.

Γιάννης Τσαπουρνιώτης