23/11/1977

Συζητούσα πριν 20 μέρες σε κάποιο φόρουμ με τον Γιάννη, έναν δεκαπεντάχρονο Κατερινιώτη πιστό οπαδό της ομάδας μας. Μου έλεγε το πόσο δύσκολο είναι να πηγαίνει στο γήπεδο μέρα εργάσιμη, μέρα που έχει σχολείο. Και μ' έστειλε ο φίλος μας... Μ' έστειλε ένα ταξιδάκι στο χρόνο, τριάντα τρία χρόνια πίσω, όταν είχα τα χρόνια τα δικά του...
Μπορεί να πέρασαν τα χρόνια, όμως έχουν αποτυπωθεί τόσο καλά στη μνήμη που είναι σαν να συνέβησαν μόλις χθες. Μαθητής της πέμπτης γυμνασίου ήμουν τότε. Τα παιχνίδια γίνονταν όλα την Κυριακή, όλα την ίδια ώρα, στις δυόμισυ το μεσημέρι. Σπάνια γίνονταν άλλη μέρα εκτός Κυριακής. Μιά από τις σπάνιες φορές που έγιναν παιχνίδια μεσοβδόμαδα ήταν την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 1977. Είχαν προηγηθεί οι βουλευτικες εκλογές πριν τρεις μέρες, και μετέφεραν την αγωνιστική από Κυριακή σε Τετάρτη. Ζώντας στην Αθήνα τότε περίμενα πως και πως, το πότε θα παίξει ο Πιερικός εκεί για να πάω. Από τον Οκτώβρη του '75, από το παιχνίδι της πρώτης αγωνιστικής στο Περιστέρι όταν και επανήλθε η ομάδα μας στην α' εθνική, δεν είχα χάσει παιχνίδι μας στην Αθήνα. Δεν το έχασα ούτε κι αυτό. Κοπάνα απ' το σχολείο στον Πειραιά τις δυο τελευταίες ώρες, λεωφορείο για Αιγάλεω και στο γήπεδο...
Το γήπεδο του Αιγάλεω τότε ήταν ξερό. Κερκίδες είχε στις δύο από τις τέσσερις πλευρές. Κερκίδα υπήρχε εκεί που είναι οι επίσημοι σήμερα, κερκίδα είχε και πίσω από το ένα τέρμα προς Πειραιά, εκεί που κάτσαμε στο ματς πριν τρία χρόνια. Στις άλλες δύο πλευρές υπήρχε αλάνα με κλίση, έτσι ώστε να μπαίνουν θεατές όρθιοι. Εκεί είχα διαλέξει να πάω. Δεν έμεινα όρθιος στα κάγκελα όμως, καθιστός το είδα το παιχνίδι. Πήγα πίσω πίσω για να είμαι κάπως ψηλά, και κάθησα πάνω στην τσάντα του σχολείου με τα βιβλία...

Άρης Τραγανός, Πέτρος Χρυσοστόμου, Στάθης Παρουσιάδης, Δημήτρης Μυτιληναίος, Λάκης Κοκτσίδης, Γιάννης Γιαννούλης, Γιάννης Αδαμόπουλος, Λάκης Παπαϊωάννου, Πασχάλης Κουϊμτζίδης, Νίκος Καλαμπάκας, Χρήστος Τσιρίκας.
Παρουσιάδης εν δράσει, Κοκτσίδης και Κουϊμτζίδης καλύπτουν την εστία.

Φάουλ για το Αιγάλεω. Ο Παρουσιάδης έτοιμος... Στο τείχος Κουιμτζίδης, Γιαννούλης, Χρυσοστόμου, Αδαμόπουλος και Μυτιληναίος. Αριστερά ο Κοκτσίδης και δεξιά ο Καλαμπάκας. Πάνω στη μπάλλα ο Παπαϊωάννου.


Απ' ό,τι θυμάμαι, πρέπει να είναι η ισοφάριση. Η μπάλλα χτυπάει στο δοκάρι και ο Χατζησκουλίδης θα σκοράρει στην επιστροφή της. Κοκτσίδης και Χατζησκουλίδης παρακολουθούν την προσπάθεια του Παρουσιάδη. Στο βάθος αριστερά ο Γιάννης ο Μίσκος, που τον έβλεπα για πρώτη φορά.

Οι φωτογραφίες είναι προσφορά των αδερφών Ξενίδη. Προέρχονται μάλλον από Αθηναίο φωτογράφο, γι αυτό και είναι όλες στην εστία μας...

Στα του αγώνα τώρα... Αρκετά καλή παρουσία, χάσαμε καθαρά από ατυχία. Προηγηθήκαμε στο πρώτο ημίχρονο, και χάσαμε με γκολ στο 82 και στο 90. Το γκολ που βάλαμε ήταν από προσπάθεια του Κουϊμτζίδη που πέρασε έναν αντίπαλο και από την γωνία της μεγάλης περιοχής δεξιά, έβγαλε συρτή διαγώνια σέντρα. Λίγο πιο μπροστά από το πέναλτι έτρεχε ο Καλαμπάκας με έναν αμυντικό, πήδηξε πάνω από την μπάλλα ο Νίκος, και ήρθε ο Λάκης στο δεύτερο δοκάρι και το κάρφωσε...

Αναρωτιώμουν τότε πως ήταν τόσο σίγουρος ο Καλαμπάκας ότι κάποιος ακολουθούσε, και δεν έκανε ο ίδιος την προσπάθεια... Αναρωτιώμουν για 10 μέρες. Μετά από δέκα μέρες μου λύθηκε η απορία, όταν στην Ριζούπολη βάλαμε το ίδιο γκολ. Μόνο που εκεί ο Λάκης έκανε την σέντρα, ο Πασχάλης την άφησε να περάσει κάτω από τα πόδια του και ο Νίκος το κάρφωσε. Δουλεμένο ήταν λοιπόν...

Μετά το γκολ παίξαμε με προσοχή στην άμυνα, και φαρμακερές αντεπιθέσεις. Χάσαμε από ατυχία δυο σίγουρα γκολ, μαζί και το παιχνίδι τελικά.

Τις αναμνήσεις μου αυτές τις αφιερώνω στον νεαρό φίλο τον Γιάννη, αλλά και σε όλους τους νεαρούς οπαδούς μας. Φίλε Γιάννη, σε 30 χρόνια ο Πιερικός θα είναι 80 χρόνων. Εμείς κατά πασα πιθανότητα δεν θα υπάρχουμε. Ο Πιερικός θα υπάρχει, μεγάλος και τρανός! Κι εσείς οι σημερινοί έφηβοι, θα είσαστε στην τωρινή ηλικία μας. Γεμάτοι περηφάνεια γιατί είσαστε Πιερικοί, και γεμάτοι αναμνήσεις από τα χρόνια τα τωρινά και τα επόμενα ένδοξα που θα έρθουν. Θα είναι τότε η σειρά σας να καταγράψετε την Ιστορία του Πιερικού, και να την παρουσιάσετε στους τότε νέους...

Στέλιος Καραγεώργης