O Αληθινός Δεκαπενταύγουστος

15 Αυγούστου. Η οικονομική κρίση συνεχίζει να κλονίζει την παγκόσμια κοινότητα. Παρά ταύτα οι διακοπές των Ελλήνων βρίσκονται στο απόγειο. Συνωστισμός και κοσμοπλημμύρα στα τουριστικά θέρετρα.

15 Αυγούστου. Η Κοίμηση της Θεοτόκου. Προσευχή και κατάνυξη. Μετάνοια και προσκύνημα στη Μεγαλόχαρη. Η Παναγιά της Τήνου, η Εκατονταπυλιανή της Πάρου, η Παναγία Σουμελά. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και ένας ναός, ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στην Παναγία. Στην Παναγία, την Αγνή Παρθένο Δέσποινα που ικετεύουμε να μας θεραπεύσει από τα σωματικά και ψυχικά δεινά που μας κυριεύουν καθημερινά. Την Παναγία που μπορεί να λησμονούμε για μήνες από την ζωή μας, τον Δεκαπενταύγουστο όμως μας κυριεύει μια ενοχή, μας διακατέχει η ανάγκη να προσκυνήσουμε, να προσευχηθούμε. Μια ανάγκη που πολλές φορές μεταμφιέζεται σε υποχρέωση και χάνει το νόημα και την αληθινή της ουσία.

Ο Δεκαπενταύγουστος έρχεται μέσα στο καλοκαίρι για να μας θυμίζει την αγνότητα της Παρθένου Μαρίας που απουσιάζει από την εποχή των σκληρών και απάνθρωπων σχέσεων που πλάθουν μια κοινωνία χωρίς όρια και ηθικούς φραγμούς.Ένα κεράκι στην Παναγία μας είναι η πηγή της δύναμης για τη δύσκολη συνέχεια που μας υπόσχεται αδιαπραγμάτευτα η «λίθινη» κοινωνία που χτίσαμε μέσα στη φθορά και την αμαρτία. Κι αν τον τελευταίο καιρό επιχειρούνται τεράστιες αλλαγές στη λειτουργία της κοινωνίας μας, τίποτε δεν θα αλλάξει ουσιαστικά αν δεν ανατραπεί ο εγωισμός, αν δεν σβήσει το μίσος και η έχθρα ανάμεσα στους ανθρώπους, στα αποκαλούμενα τέκνα του Θεού.

Αν δεν παλέψουμε με τα θεριά που κατοικούν στα σωθικά μας, ο Δεκαπενταύγουστος θα έρχεται και θα φεύγει χωρίς να αφήνει ίχνη της αγιότητας του μέσα στην ψυχή μας.

Δύσκολα όμως μπορεί να προκληθεί και το ενδιαφέρον των πολιτών από τις παραπάνω σκέψεις όταν τα προβλήματα της καθημερινότητας δεν έχουν τέλος. Ακόμη πιο δύσκολη καθίσταται και η υποχώρηση από την ύλη, από τα φθαρτά μέσα που παρασύρουν τον καθένα μας σε ψεύτικα όνειρα και απολαύσεις. Μέσα όμως από την πάλη των προβλημάτων οφείλουμε να βγούμε δυνατοί για να βρούμε την σωτηρία.

Ας συνειδητοποιήσουμε πως ο Δεκαπενταύγουστος δεν έχει ανάγκη την προσευχή μας. Εμείς χρειαζόμαστε τη χάρη, την ευλογία της Παναγίας για να ορθοποδήσουμε, για να βιώσουμε επιτέλους τον Αληθινό Δεκαπενταύγουστο που γαληνεύει και γιατρεύει τις άρρωστες ψυχές μας.

*Για τους συμφοιτητές και φίλους μου στο Πανεπιστήμιο (1987-1991).

Γιάννης Τσαπουρνιώτης