Για μια ακόμη φορά το ποδόσφαιρο μολύνθηκε. Για ένα ακόμη παιχνίδι η στρογγυλή θεά έμεινε στο περιθώριο. Η βία, οι βωμολοχίες, τα επεισόδια έκλεψαν την παράσταση.
17 Αυγούστου 2011. Το Α’ ΔΑΚ Κατερίνης και ο Πιερικός χτυπήθηκαν από τη βαριά ασθένεια που ταλαιπωρεί χρόνια το κακόμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ένας Πιερικός που φέτος γιορτάζει 50 χρόνια ιστορίας. Δυστυχώς όμως η επέτειος αμαυρώθηκε. Κανείς δεν θα θυμάται την αγωνιστική παρουσία της ομάδας μας. Οι εικόνες ντροπής θα συνοδεύουν την μνήμη όλων όσων ήταν παρόντες στο στάδιο.
Και όλα αυτά σε ένα φιλικό παιχνίδι που δεν έπρεπε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, όχι μόνο να μην γίνει, αλλά ούτε καν να προγραμματισθεί μετά από όλα όσα προηγηθήκαν τα προηγούμενα χρόνια.
Είναι άδικο για τον Πιερικό, για την πόλη της Κατερίνης, για το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό να στιγματίζονται με γεγονότα που δεν συνηγορούν με το πνεύμα μιας φιλικής, ποδοσφαιρικής συνάντησης. Είναι άδικο για μικρά παιδιά να είναι αυτόπτες μάρτυρες των άσχημων εικόνων που διαδραματίστηκαν σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του δεύτερου ημιχρόνου. Είναι άδικο για όλους εμάς τους ρομαντικούς φίλους του ποδοσφαίρου και του Πιερικού να αγνοούνται οι εκκλήσεις και οι προτάσεις μας σε θέματα που δυστυχώς το αποτέλεσμα μας δικαιώνει. Είναι ιστορικό ατόπημα να αποτελεί η ομάδα μας τον συνδετικό κρίκο αντιπαράθεσης άρρωστων οπαδών άλλων συλλόγων. Eίναι δύσκολο να απολογηθείς στον αγνό φίλαθλο τόσο για την τιμή του εισιτηρίου που λειτούργησε ανασταλτικά για την προσέλευση περισσότερων φιλάθλων στο γήπεδο, όσο και για τα μελανά σημεία που έλαβαν χώρα στις κερκίδες.
Τα επαναλαμβανόμενα λάθη από όπου κι αν προέρχονται μας πικραίνουν, μας δυσαρεστούν, μας διώχνουν από το γήπεδο, αλλά η αγάπη και ο ρομαντισμός μας για τον Πιερικό δεν μπορούν εύκολα να ηττηθούν. Ο ρομαντισμός μπορεί να μην κάνει μεταγραφές και να μην καλύπτει τα έξοδα δεν πρέπει όμως να προκαλούμε το λιθοβολισμό του από τις ορδές των βαρβάρων.
Η ηρεμία μιας πόλης, η ιστορία του συλλόγου μας και η ουσία του αθλητισμού δεν μπορούν να θυσιαστούν στο βωμό μιας εισπρακτικής επιτυχίας.
Και όλα αυτά σε ένα φιλικό παιχνίδι που δεν έπρεπε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, όχι μόνο να μην γίνει, αλλά ούτε καν να προγραμματισθεί μετά από όλα όσα προηγηθήκαν τα προηγούμενα χρόνια.
Είναι άδικο για τον Πιερικό, για την πόλη της Κατερίνης, για το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό να στιγματίζονται με γεγονότα που δεν συνηγορούν με το πνεύμα μιας φιλικής, ποδοσφαιρικής συνάντησης. Είναι άδικο για μικρά παιδιά να είναι αυτόπτες μάρτυρες των άσχημων εικόνων που διαδραματίστηκαν σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του δεύτερου ημιχρόνου. Είναι άδικο για όλους εμάς τους ρομαντικούς φίλους του ποδοσφαίρου και του Πιερικού να αγνοούνται οι εκκλήσεις και οι προτάσεις μας σε θέματα που δυστυχώς το αποτέλεσμα μας δικαιώνει. Είναι ιστορικό ατόπημα να αποτελεί η ομάδα μας τον συνδετικό κρίκο αντιπαράθεσης άρρωστων οπαδών άλλων συλλόγων. Eίναι δύσκολο να απολογηθείς στον αγνό φίλαθλο τόσο για την τιμή του εισιτηρίου που λειτούργησε ανασταλτικά για την προσέλευση περισσότερων φιλάθλων στο γήπεδο, όσο και για τα μελανά σημεία που έλαβαν χώρα στις κερκίδες.
Τα επαναλαμβανόμενα λάθη από όπου κι αν προέρχονται μας πικραίνουν, μας δυσαρεστούν, μας διώχνουν από το γήπεδο, αλλά η αγάπη και ο ρομαντισμός μας για τον Πιερικό δεν μπορούν εύκολα να ηττηθούν. Ο ρομαντισμός μπορεί να μην κάνει μεταγραφές και να μην καλύπτει τα έξοδα δεν πρέπει όμως να προκαλούμε το λιθοβολισμό του από τις ορδές των βαρβάρων.
Η ηρεμία μιας πόλης, η ιστορία του συλλόγου μας και η ουσία του αθλητισμού δεν μπορούν να θυσιαστούν στο βωμό μιας εισπρακτικής επιτυχίας.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Α' ΔΑΚ Κατερίνης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιερικό Στάδιο ή στην καθουμιλουμένη Γήπεδο του Πιερικού!!!
Έχει τόση αξία όση κι ο Πιερικός μας, Αδερφέ μας Γιάννη.
Το χτυπάνε και πονάμε, Αδερφέ μας Γιάννη.
Είναι το σπίτι μας, Αδερφέ μας Γιάννη.
Σήμερα πήγαν τα παιδιά μας να δουν το μέγεθος των ζημιών, λες και πήγαν να δούνε τον άνθρωπό τους στο Νοσοκομείο, Αδερφέ μας Γιάννη.
Μπόρα ήταν, πέρασε...