Κυριακή 27 Μαΐου 2007. Ημέρα που έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία για τον Πιερικό μας. Η εκτός έδρας νίκη στην Άρτα θα εξασφάλιζε την άνοδο της ομάδας μας στη Β’ εθνική, μετά από απουσία πολλών ετών.
Δυστυχώς όμως οι ψίθυροι και η μεμψιμοιρία της εβδομάδας που προηγήθηκε απέτρεψε πολλούς φίλους του Πιερικού να ταξιδέψουν και να συμμετάσχουν στη γιορτή.
Οι πιστοί όμως, οι ρομαντικοί και για κάποιους οι «χαζοί» φίλαθλοι του Πιερικού δεν μπορούν να απουσιάζουν απ’ αυτό το ραντεβού.
Δυστυχώς όμως οι ψίθυροι και η μεμψιμοιρία της εβδομάδας που προηγήθηκε απέτρεψε πολλούς φίλους του Πιερικού να ταξιδέψουν και να συμμετάσχουν στη γιορτή.
Οι πιστοί όμως, οι ρομαντικοί και για κάποιους οι «χαζοί» φίλαθλοι του Πιερικού δεν μπορούν να απουσιάζουν απ’ αυτό το ραντεβού.
Μαζί με άλλους δύο φίλους ξεκινήσαμε στις μια το μεσημέρι με προορισμό την Άρτα, με αγωνία και χαρά για να βρεθούμε κοντά στην μεγάλη ομάδα που αγαπάμε.Μισή ώρα πριν την έναρξη του αγώνα με την τοπική Αναγέννηση είμαστε στο γήπεδο, χωρίς στάση, χωρίς φαγητό, για να προλάβουμε, για να μη χάσουμε λεπτό από τον αγώνα. Η διαδρομή Κατερίνη – Άρτα ήταν διάρκειας επτά πέτρινων χρόνων (2000-2007), όσο διήρκεσε η απουσία του Πιερικού από τις μεγάλες κατηγορίες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ήταν το ταξίδι της απελευθέρωσης από τη σκλαβιά των δύσκολων χρόνων για την ομάδα μας.
Λυπάμαι πολύ που αυτό το ταξίδι το ακολούθησαν μόνο 100-150 ηρωικοί συνοδοιπόροι, αγιάτρευτοι φίλοι του Πιερικού.Λυπάμαι πολύ που ακόμη και σε μια τέτοια άνοδο υπήρχαν μελανά «στίγματα» που δεν μας άφησαν να γιορτάσουμε όπως θα άρμοζε στον ιστορικό σύλλογο της Κατερίνης.
Λυπάμαι πολύ που οι δύο φίλοι μου απέχουν τον τελευταίο καιρό από τις εκδηλώσεις της ομάδας μας και αδυνατώ να τους πείσω να επιστρέψουν.
Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας, όσες και αν μας αναλογούν, για να μπορούμε τουλάχιστον να πανηγυρίζουμε με παρρησία τα αυτονόητα, τις χαρές, τις νίκες και τα πρωταθλήματα.Για όλους εμάς που ταξιδέψαμε στην Άρτα, για όλους όσους αγαπούν ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ το σύλλογο, ο Πιερικός είναι η μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου και αυτό δεν το διαπραγματευόμαστε με κανένα «ακριβό» αντάλλαγμα. Ο Πιερικός είναι ζωή, είναι συναίσθημα.
Ευχαριστώ τους συνταξιδιώτες μου για το υπέροχο ταξίδι, για την μεγάλη επιστροφή.Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Ο Πιερικός είναι το σύμβολο της Πιερικής κοινωνίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει επίγεια αρχή ανώτερη από την ομάδα μας.
Είναι το κοινωνικό μας αγαθό είναι η Ιστορία μας, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας.
Το μέλλον των παιδιών μας, των αυριανών πολιτών της Πιερικής κοινωνίας μας.
Γιάννη σ΄ ευχαριστούμε για τις όμορφες αναμνήσεις που μας πρόσφερες απόψε,γαρνιρισμένες με λιγάκι καυτερές "γεύσεις"!