Πολλοί συνάνθρωποι μας, πολίτες της ελληνικής επικράτειας, θα μας χαρακτήριζαν γραφικούς, ξεπερασμένους και ρομαντικούς, αν επιχειρούσαμε, μέσα στη μακρά οικονομικοκοινωνική ανισσοροπία του τόπου, να εκθειάσουμε και να προβάλλουμε το μήνυμα της αγάπης που στέλνει στην ανθρωπότητα η γέννηση του Χριστού. Και θα ήμασταν γραφικοί, γι’ αυτούς, γιατί τα προβλήματα των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας και όλης της κοινωνίας χρήζουν άμεσης λύσης και δεν γιατρεύονται με ευχολόγια και ρητορικές συνταγές.Μήπως όμως στο διάβα μας χάσουμε κάθε ίχνος από την παράδοση μας; Μήπως λησμονήσουμε το αληθινό νόημα και την ουσία των Χριστουγέννων;
Τα Χριστούγεννα δεν θα πρέπει να αποτελούν στη ζωή μας ένα μικρό διάλειμμα διάρκειας δυο-τριών ημερών. Η αγάπη, η ανιδιοτέλεια, η ειρήνη, η ομόνοια και η ισότητα δεν περιορίζονται, δεν έχουν ημερομηνία έναρξης και λήξης. Δεν είναι δυνατό να μιλάμε 358 ημέρες το χρόνο για το κακό, για τον πόλεμο, για τη βία, την εγκληματικότητα, τη διαφθορά, τη φτώχεια, το μίσος και την εχθρότητα και να θυμόμαστε το Χριστό και την αγάπη του για τις υπόλοιπες ημέρες. Δυστυχώς όμως κι αυτές τις ημέρες πρωταρχική μας φροντίδα αποτελεί το φαγοπότι και η καλοπέραση. Η περισυλλογή και η αυτοκριτική για τις πράξεις, για τα λάθη και για τα παραπτώματα μας παραμένουν στο περιθώριο.
Κι ενώ αυτή τη χρονική περίοδο οι δρόμοι και τα σπίτια συναγωνίζονται για την φωταγώγηση τους, κάποιοι συνάνθρωποι μας σκεπάζονται με χαρτόκουτα στα παγωμένα σοκάκια και μαζεύουν τα αποφάγια μας από τα σκουπίδια για να αντέξουν την πείνα. Ενώ κάποιοι κάνουν δίαιτα, πολλά μικρά παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και την έλλειψη φαρμακευτικής βοήθειας, σε μια εποχή που ο άνθρωπος ταξιδεύει στο διάστημα.
Αυτή την ανισότητα, αυτό το εγωιστικό παραλήρημα, την αδιαφορία και το μίσος δεν μας το δίδαξε ο Ιησούς Χριστός. Από τα άσματα των άγιων αυτών ημερών καταδεικνύεται περίτρανα η απλότητα και η λιτότητα με την οποία ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να διδάξει σε όλα εμάς τα μικρά ανθρωπάκια την ταπείνωση και την αγάπη που πρέπει να χαρακτηρίζουν τις πράξεις μας.
« Σαν παιδί φτωχό γεννιέται, ο Χριστός μας ταπεινά, κι όσοι θέλετε ευτυχία, του Θεού την ευλογία, δώστε στα ορφανά, ναι στα ορφανά».
«Εγεννήθηκες χωρίς, στρωματάκι καλέ μας Χριστούλη. Εγεννήθηκες χωρίς, μια σκουφίτσα να φορείς».
Όσα άσματα όμως κι αν ακούσουμε την περίοδο των εορτών, το βέβαιο είναι πως τα Χριστούγεννα του 2011 θα κάνουμε πάλι αναφορά για τις αθλιότητες και τις κοινωνικές ανισότητες. Δεν θα αλλάξει κάτι.
Εμείς όμως τα φετινά Χριστούγεννα ας ανάψουμε ένα κεράκι για τον Χριστό μας. Ας ζητήσουμε μετάνοια και για τα αμετανόητα «μεγάλα αφεντικά» που εξουσιάζουν, καταδυναστεύουν τη ζωή μας, καταπατούν δικαιώματα και αξίες και οδηγούν την ανθρωπότητα σε μια καταστροφική λαίλαπα.
Αν επιζητούμε αληθινά να αλλάξει κάτι στη απατηλή ζωή μας, τότε οφείλουμε να τη στολίζουμε καθημερινά με Χριστούγεννα.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου