Όρθιοι: Καμπάς, Πουρπουτίδης, Διαμαντόπουλος, Χρυσοστόμου, Χρυσαργύρης, Τραγανός.Καθιστοί: Λιάπης, Παπαδόπουλος, Φουλίδης, Πανταζής, Σιδηρόπουλος.
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
Θόδωρος Σιδηρόπουλος, ο "Εγγλέζος" του Πιερικού
Με μεγάλη τιμή και δέος επισκέφτηκα τον μεγάλο άσσο του Πιερικού μας Θόδωρο Σιδηρόπουλο. Ο Εγγλέζος, όπως τον αποκαλούσαν στη δεκαετία του ’60, πρόθυμα, μαζί με την σύζυγο, τα παιδιά και τα εγγόνια του, άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του στο Σύλλογο μας και μιλήσαμε για το ένδοξο παρελθόν. 
Γεννήθηκε το 1939. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο το 1957 στον Όλυμπο Κατερίνης. Από το 1961 έως το 1968 αγωνίστηκε με τα μελανόλευκα του Πιερικού. Ένα χτύπημα στο κεφάλι σε ένα ματς με τον Εδεσσαικό το 1965 και τα γεγονότα της Χούντας το 1967, ήταν οι λόγοι που του στέρησαν τη συμμετοχή σε λίγα μόνο παιχνίδια. Αγωνίστηκε στα χαφ με το νούμερο έξι στην πλάτη και σημείωσε με τον Πιερικό 16 τέρματα. Το παρατσούκλι «Εγγλέζος» οφείλεται, όπως ανέφερε και ο ίδιος, από το στυλ του τρεξίματος του μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. 
Ο τελικός κυπέλου με τον Ολυμπιακό το 1963 αποτελεί την κορυφαία στιγμή της καριέρας του. Σ’ αυτό το παιχνίδι, για τον κ. Θόδωρο, ο Πιερικός θα μπορούσε να κατακτήσει το κύπελο αν ο αγώνας διεξάγονταν με ίσους όρους και χωρίς τις παρεμβάσεις του Αθηναϊκού κατεστημένου.
Δεν θα σβήσει από τη μνήμη του ένα ματς με την ΑΕΚ το 1964, με προπονητή τον Πέτροβιτς. Σ’ αυτό το παιχνίδι η μονομαχία του με έναν σκληροτράχηλο Αιγύπτιο επιθετικό της αντιπάλου τράβηξε την προσοχή και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον 10000 θεατών, (ανάμεσα τους 50 πούλμαν της ΑΕΚ), που χειροκροτούσαν ασταμάτητα. Όμως ο πιο δύσκολος αντίπαλος του ήταν ο Γιώργος Κούδας, που θα τον θυμάται έντονα.
Με κολακευτικά λόγια μίλησε ο κ. Θόδωρος για τους διοικούντες εκείνης της εποχής, καθώς αντιμετώπιζαν τους ποδοσφαιριστές σαν δικά τους παιδιά και τους αγαπούσαν ιδιαίτερα.
Η αγάπη του κόσμου όμως ήταν απερίγραπτη καθώς οι ποδοσφαιριστές αποτελούσαν τα ινδάλματα για κάθε Κατερινιώτη. Όπως μας δήλωσε η σύζυγος του, η γλυκύτατη κ. Χρυσούλα (σπουδαία συνομιλήτρια), οι παίκτες του Πιερικού ήταν κατά κάποιο τρόπο, εκείνη την περίοδο, ανώτεροι ακόμη και από τους επιστήμονες της Κατερίνης και πόλος έλξης για το ωραίο φύλο.
Γεννήθηκε το 1939. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο το 1957 στον Όλυμπο Κατερίνης. Από το 1961 έως το 1968 αγωνίστηκε με τα μελανόλευκα του Πιερικού. Ένα χτύπημα στο κεφάλι σε ένα ματς με τον Εδεσσαικό το 1965 και τα γεγονότα της Χούντας το 1967, ήταν οι λόγοι που του στέρησαν τη συμμετοχή σε λίγα μόνο παιχνίδια. Αγωνίστηκε στα χαφ με το νούμερο έξι στην πλάτη και σημείωσε με τον Πιερικό 16 τέρματα. Το παρατσούκλι «Εγγλέζος» οφείλεται, όπως ανέφερε και ο ίδιος, από το στυλ του τρεξίματος του μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Ο τελικός κυπέλου με τον Ολυμπιακό το 1963 αποτελεί την κορυφαία στιγμή της καριέρας του. Σ’ αυτό το παιχνίδι, για τον κ. Θόδωρο, ο Πιερικός θα μπορούσε να κατακτήσει το κύπελο αν ο αγώνας διεξάγονταν με ίσους όρους και χωρίς τις παρεμβάσεις του Αθηναϊκού κατεστημένου.Δεν θα σβήσει από τη μνήμη του ένα ματς με την ΑΕΚ το 1964, με προπονητή τον Πέτροβιτς. Σ’ αυτό το παιχνίδι η μονομαχία του με έναν σκληροτράχηλο Αιγύπτιο επιθετικό της αντιπάλου τράβηξε την προσοχή και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον 10000 θεατών, (ανάμεσα τους 50 πούλμαν της ΑΕΚ), που χειροκροτούσαν ασταμάτητα. Όμως ο πιο δύσκολος αντίπαλος του ήταν ο Γιώργος Κούδας, που θα τον θυμάται έντονα.
Με κολακευτικά λόγια μίλησε ο κ. Θόδωρος για τους διοικούντες εκείνης της εποχής, καθώς αντιμετώπιζαν τους ποδοσφαιριστές σαν δικά τους παιδιά και τους αγαπούσαν ιδιαίτερα.Η αγάπη του κόσμου όμως ήταν απερίγραπτη καθώς οι ποδοσφαιριστές αποτελούσαν τα ινδάλματα για κάθε Κατερινιώτη. Όπως μας δήλωσε η σύζυγος του, η γλυκύτατη κ. Χρυσούλα (σπουδαία συνομιλήτρια), οι παίκτες του Πιερικού ήταν κατά κάποιο τρόπο, εκείνη την περίοδο, ανώτεροι ακόμη και από τους επιστήμονες της Κατερίνης και πόλος έλξης για το ωραίο φύλο.
O Πιερικός ήταν η ανάπτυξη της Κατερίνης
Κάνοντας λόγο για την σημερινή οικονομική κρίση ο Θόδωρος τη θεωρεί μηδαμινή σε σύγκριση με εκείνη την περίοδο. Σε εκείνες τις δύσκολες εποχές ο Πιερικός ήταν η ανάπτυξη της Κατερίνης, η αφορμή για τη συγκέντρωση χιλιάδων ανθρώπων στην πόλη μας, με συνέπεια να κινείται το χρήμα και η πόλη να παραμένει ζωντανή. Ο Πιερικός ήταν η καλύτερη διαφήμιση για την Πιερία, ήταν ο λόγος για να γίνει γνωστή η Κατερίνη, η αιτία για την προβολή της επαρχίας μας σε όλη την Ελλάδα.
Ώρες ατέλειωτες να μιλούσαμε με τον Θόδωρο δεν θα σταματούσαμε ποτέ. Οι στιγμές που έζησε με την αγαπημένη ομάδα του είναι αμέτρητες, ιδιαίτερες και μοναδικές. Αγάπησε έντονα τον Πιερικό, μάτωσε τη φανέλα, τίμησε το σύλλογο της καρδιάς του δίνοντας τον καλύτερο του εαυτό μέσα στο γήπεδο.
Κάνοντας λόγο για την σημερινή οικονομική κρίση ο Θόδωρος τη θεωρεί μηδαμινή σε σύγκριση με εκείνη την περίοδο. Σε εκείνες τις δύσκολες εποχές ο Πιερικός ήταν η ανάπτυξη της Κατερίνης, η αφορμή για τη συγκέντρωση χιλιάδων ανθρώπων στην πόλη μας, με συνέπεια να κινείται το χρήμα και η πόλη να παραμένει ζωντανή. Ο Πιερικός ήταν η καλύτερη διαφήμιση για την Πιερία, ήταν ο λόγος για να γίνει γνωστή η Κατερίνη, η αιτία για την προβολή της επαρχίας μας σε όλη την Ελλάδα.
Ώρες ατέλειωτες να μιλούσαμε με τον Θόδωρο δεν θα σταματούσαμε ποτέ. Οι στιγμές που έζησε με την αγαπημένη ομάδα του είναι αμέτρητες, ιδιαίτερες και μοναδικές. Αγάπησε έντονα τον Πιερικό, μάτωσε τη φανέλα, τίμησε το σύλλογο της καρδιάς του δίνοντας τον καλύτερο του εαυτό μέσα στο γήπεδο.
Εύχεται στους σημερινούς ποδοσφαιριστές του Πιερικού να αγαπούν πρώτα την ομάδα που αγωνίζονται και μετά τα χρήματα που εισπράττουν. Κάνει έκκληση και στον κόσμο της Κατερίνης να συσπειρωθεί, όσο το δυνατό περισσότερος, κοντά στην ομάδα και να την αγαπήσει αληθινά.
Θόδωρε, ο Σύλλογος Φίλων Ιστορίας Πιερικού σε ευχαριστεί θερμά.
*Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Θόδωρου Σιδηρόπουλου.
Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011
Οι Κυριακές στην Κατερίνη
Αναπολώντας στιγμές από τον Πιερικό στα τέλη της δεκαετίας του 1970, στη δεκαετία του 1980 και στις αρχές του 1990, μένει χαραγμένη στη μνήμη μου η προετοιμασία που γινόταν όλη την εβδομάδα για τον αγώνα του Πιερικού την Κυριακή στην Κατερίνη. Αυτήν την ημέρα είχαμε την κορύφωση της έντασης και της αγωνίας που διαρκούσε όλη την εβδομάδα.
Μικρό παιδί θυμάμαι, με το που ερχόταν η Δευτέρα, αμέσως μετά το εκτός έδρας παιχνίδι, ρωτούσα τον πατέρα μου με ποιόν παίζουμε την Κυριακή για να κόψω χαρτάκια, να δοκιμάσω την καραμούζα μου, να καθαρίσω το κασκόλ μου. Ένα κασκόλ που έβαλα την μάνα μου σε ηλικία δέκα ετών να μου το πλέξει, ένα κουτάκι άσπρο, ένα μαύρο, σε πλήρη στοίχιση.
Η Κατερίνη, εκείνες τις περιόδους, μιλούσε μόνο για Πιερικό. Ζούσε για τον Πιερικό. Κατερίνη, Πιερικός και μπάλα ήταν ένα και το αυτό.
Όταν έφτανε το βράδι του Σαββάτου και έπεφτα να κοιμηθώ, ύπνος δεν με έπιανε καθώς μετρούσα λεπτό-λεπτό το χρόνο για να ξημερώσει η Κυριακή, ημέρα που θα πήγαινα στο γήπεδο, να χαρώ την ομάδα, να δω ποδόσφαιρο.
Μαθητής στο γυμνάσιο, όταν μπορούσα και χωρίς τη συνοδεία του πατέρα να πηγαίνω στο γήπεδο, ξεκινούσα από την άλλη άκρη της πόλης, την παλιά μου γειτονιά (εκπαιδευτήρια Παπαδημητρίου, για τους παλιούς), με τα πόδια για να δίνω μια γλυκιά παράταση στην αγωνία και τη χαρά μου. Κάθε αγώνας του Πιερικού ήταν και είναι σαν το πρώτο ραντεβού με μια γυναίκα. Έρωτας, αγωνία και λαχτάρα.
Δεν λησμονούνται οι ατέλειωτες παρέες που συναντούσα στο δρόμο καθώς μια μεγάλη πλειοψηφία φιλάθλων μετέβαινε στο στάδιο με τα πόδια. Μόλις έφτανα στην Τερζοπούλου και αντίκριζα από απόσταση τα δέντρα, τις λεύκες του γηπέδου μια ανατριχίλα έλουζε το κορμί μου. Για μένα το γήπεδο του Πιερικού ήταν κάτι το ιερό. Από τα δέντρα μέχρι και τα δίχτυα, τα πάντα αποτελούσαν κομμάτι της αγαπημένης ομάδας μου.
Όταν έμπαινα στο γήπεδο η χαρά μου δεν περιγράφονταν. Σπάνια οι κερκίδες δεν ήταν γεμάτες. Τους ποδοσφαιριστές τους ήξερα, έναν-έναν. Ακόμη και τα τραγούδια που παίζονταν στην ανάπαυλα του ημιχρόνου είχαν αποτυπωθεί μέσα μου. Σε κάθε παιχνίδι του Πιερικού στην Κατερίνη, με το σφύριγμα της λήξης, είτε χάναμε, είτε κερδίζαμε, εμένα με έπνιγε ένας κόμπος στο λαιμό γιατί θα έπρεπε να περάσουν δεκαπέντε ημέρες για να ξαναδώ την Πιερικάρα μου. Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς πως αισθανόμουν όταν είχαμε τα δυο συνεχόμενα εντός έδρας ματς.
Ο Πιερικός για μένα δεν τελείωνε την Κυριακή. Είχε συνέχεια στη ζωή μου. Και έχει και σήμερα. Γιατί όπως λένε, οι πρώτες αγάπες δεν ξεχνιούνται.
Εύχομαι ανάλογη αγάπη για τον Πιερικό να βιώσουν και τώρα τα παιδιά του δημοτικού, του γυμνασίου, του λυκείου. Ως Σ.Φ.Ι.Π. οφείλουμε να τους δώσουμε τα κατάλληλα κίνητρα για να γευτούν, με υγιή τρόπο, την ουσία του ποδοσφαίρου, την ιδέα του Πιερικού, καθαρίζοντας το μυαλό τους από κάθε εικόνα βίας και ντροπής των γηπέδων.
Οι Κυριακές στην Κατερίνη έγραψαν και γράφουν ιστορία και όσο υπάρχει Πιερικός θα έχουν ιερό χαρακτήρα.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Μικρό παιδί θυμάμαι, με το που ερχόταν η Δευτέρα, αμέσως μετά το εκτός έδρας παιχνίδι, ρωτούσα τον πατέρα μου με ποιόν παίζουμε την Κυριακή για να κόψω χαρτάκια, να δοκιμάσω την καραμούζα μου, να καθαρίσω το κασκόλ μου. Ένα κασκόλ που έβαλα την μάνα μου σε ηλικία δέκα ετών να μου το πλέξει, ένα κουτάκι άσπρο, ένα μαύρο, σε πλήρη στοίχιση.Η Κατερίνη, εκείνες τις περιόδους, μιλούσε μόνο για Πιερικό. Ζούσε για τον Πιερικό. Κατερίνη, Πιερικός και μπάλα ήταν ένα και το αυτό.
Όταν έφτανε το βράδι του Σαββάτου και έπεφτα να κοιμηθώ, ύπνος δεν με έπιανε καθώς μετρούσα λεπτό-λεπτό το χρόνο για να ξημερώσει η Κυριακή, ημέρα που θα πήγαινα στο γήπεδο, να χαρώ την ομάδα, να δω ποδόσφαιρο.
Μαθητής στο γυμνάσιο, όταν μπορούσα και χωρίς τη συνοδεία του πατέρα να πηγαίνω στο γήπεδο, ξεκινούσα από την άλλη άκρη της πόλης, την παλιά μου γειτονιά (εκπαιδευτήρια Παπαδημητρίου, για τους παλιούς), με τα πόδια για να δίνω μια γλυκιά παράταση στην αγωνία και τη χαρά μου. Κάθε αγώνας του Πιερικού ήταν και είναι σαν το πρώτο ραντεβού με μια γυναίκα. Έρωτας, αγωνία και λαχτάρα.
Δεν λησμονούνται οι ατέλειωτες παρέες που συναντούσα στο δρόμο καθώς μια μεγάλη πλειοψηφία φιλάθλων μετέβαινε στο στάδιο με τα πόδια. Μόλις έφτανα στην Τερζοπούλου και αντίκριζα από απόσταση τα δέντρα, τις λεύκες του γηπέδου μια ανατριχίλα έλουζε το κορμί μου. Για μένα το γήπεδο του Πιερικού ήταν κάτι το ιερό. Από τα δέντρα μέχρι και τα δίχτυα, τα πάντα αποτελούσαν κομμάτι της αγαπημένης ομάδας μου.Όταν έμπαινα στο γήπεδο η χαρά μου δεν περιγράφονταν. Σπάνια οι κερκίδες δεν ήταν γεμάτες. Τους ποδοσφαιριστές τους ήξερα, έναν-έναν. Ακόμη και τα τραγούδια που παίζονταν στην ανάπαυλα του ημιχρόνου είχαν αποτυπωθεί μέσα μου. Σε κάθε παιχνίδι του Πιερικού στην Κατερίνη, με το σφύριγμα της λήξης, είτε χάναμε, είτε κερδίζαμε, εμένα με έπνιγε ένας κόμπος στο λαιμό γιατί θα έπρεπε να περάσουν δεκαπέντε ημέρες για να ξαναδώ την Πιερικάρα μου. Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς πως αισθανόμουν όταν είχαμε τα δυο συνεχόμενα εντός έδρας ματς.
Ο Πιερικός για μένα δεν τελείωνε την Κυριακή. Είχε συνέχεια στη ζωή μου. Και έχει και σήμερα. Γιατί όπως λένε, οι πρώτες αγάπες δεν ξεχνιούνται.Εύχομαι ανάλογη αγάπη για τον Πιερικό να βιώσουν και τώρα τα παιδιά του δημοτικού, του γυμνασίου, του λυκείου. Ως Σ.Φ.Ι.Π. οφείλουμε να τους δώσουμε τα κατάλληλα κίνητρα για να γευτούν, με υγιή τρόπο, την ουσία του ποδοσφαίρου, την ιδέα του Πιερικού, καθαρίζοντας το μυαλό τους από κάθε εικόνα βίας και ντροπής των γηπέδων.
Οι Κυριακές στην Κατερίνη έγραψαν και γράφουν ιστορία και όσο υπάρχει Πιερικός θα έχουν ιερό χαρακτήρα.Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
Δημήτρης Γαλάνης: Περάσαμε δύο χρόνια υπέροχα.
Μετά από δύο χρόνια και έξι μέρες ο Δημήτρης Γαλάνης έλυσε τη συνεργασία του με τον Πιερικό Αρχέλαο.Ο τεχνικός του Πιερικού/Αρχέλαου που αντικατέστησε στις 18/1/2009 τον Τάσο Θωμαϊδη, συγκαταλέγεται στους πιο πετυχημένους προπονητές στην Ιστορία του Πιερικού μας, έχοντας συνολικό ρεκόρ 37 νίκες και 21 ήττες, ενώ αξιοσημείωτο στατιστικά είναι το γεγονός ότι σε κάθε σεζόν σημείωνε επτά ήττες.
Επί των ημερών του ο Πιερικός/Αρχέλαος πέτυχε την άνοδό του στην Α2 κατηγορία, δηλαδή την πιο σημαντική στιγμή των νεότερων χρόνων της Ιστορίας του.
Ο Σύλλογος Φίλων Ιστορίας Πιερικού τιμά το έργο του Δημήτρη Γαλάνη στην ομάδα μας και του εύχεται καλή συνέχεια στην προσωπική και μπασκετική του πορεία.
Ο Σύλλογος Φίλων Ιστορίας Πιερικού τιμά το έργο του Δημήτρη Γαλάνη στην ομάδα μας και του εύχεται καλή συνέχεια στην προσωπική και μπασκετική του πορεία.
Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011
Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011
22/11/2009 Πανερυθραϊκός - Πιερικός/Αρχέλαος 70-77
Έστειλαν το μήνυμα χθες από την Αθήνα οι Κατερινιώτες (Ολύμπιο Βήμα 23 Νοεμβρίου 2009)
Στα επόμενα λεπτά οι Κατερινιώτες δεν έχασαν το προβάδισμα που το διατήρησαν μέχρι το τέλος του παιχνιδιού.
Ένα λεπτό πριν το φινάλε και ενώ το σκορ ήταν 70-71 ο Γκογκίδης με τρίποντη βόμβα έδωσε προβάδισμα 4 πόντων και έκοψε τα πόδια των γηπεδούχων.
Τα δεκάλεπτα: 27-16, 43-31, 47-56, 70-77.
Διαιτητές ήταν οι κ.κ. Μαχαιριανάκης και Πίγκας.
Οι συνθέσεις:
Πανερυθραϊκός (Χουχουλής)
Σ.Φ.Κ. Πιερικός Αρχέλαος (Γαλάνης)
Δημήτρης Γαλάνης: «Έγινε ένα συναρπαστικό παιγνίδι»
Μεγάλη νίκη πέτυχε χθες στην Αθήνα ο Πιερικός Αρχέλαος που πέρασε αλώβητος από το κλειστό γυμναστήριο της Ν. Ερυθραίας με το εντυπωσιακό 77-70.
Ο Πιερικός Αρχέλαος στάθηκε όρθιος στην καυτή έδρα του Πανερυθραϊκού σε ένα γήπεδο που δύσκολα θα περάσει άλλος αντίπαλος.
Στο α’ ημίχρονο οι γηπεδούχοι επικράτησαν φτάνοντας τη διαφορά μέχρι και τους 12 πόντους με τους παίκτες του Πιερικού Αρχέλαου να μη μπορούν να βρουν το ρυθμό τους.
Στο 3’ 10λεπτο με φοβερή άμυνα ο Πιερικός Αρχέλαος αντέγραψε την τακτική του στο ματς με τον Εύοσμο και έκανε ένα εκπληκτικό σερί 25-4 που τον έδωσε την διαφορά στο σκορ.Στο α’ ημίχρονο οι γηπεδούχοι επικράτησαν φτάνοντας τη διαφορά μέχρι και τους 12 πόντους με τους παίκτες του Πιερικού Αρχέλαου να μη μπορούν να βρουν το ρυθμό τους.
Στα επόμενα λεπτά οι Κατερινιώτες δεν έχασαν το προβάδισμα που το διατήρησαν μέχρι το τέλος του παιχνιδιού.
Ένα λεπτό πριν το φινάλε και ενώ το σκορ ήταν 70-71 ο Γκογκίδης με τρίποντη βόμβα έδωσε προβάδισμα 4 πόντων και έκοψε τα πόδια των γηπεδούχων.
Η ομάδα έδειξε χαρακτήρα σε μια δύσκολη έδρα και όλοι οι παίκτες διακρίθηκαν για το ψυχωμένο και μυαλωμένο παιχνίδι τους ιδιαίτερα στην επανάληψη όπου επικράτησαν κατά κράτος.
Τα δεκάλεπτα: 27-16, 43-31, 47-56, 70-77.
Διαιτητές ήταν οι κ.κ. Μαχαιριανάκης και Πίγκας.
Οι συνθέσεις:
Πανερυθραϊκός (Χουχουλής)
Κοντούδης 7 (1), Ροζολής 12 (3), Καλιανιώτης 6, Κακιούζης, Μαντζιώρης 8, Πάλλης, Πρίτσος 2, Πιπέρος, Χαραλαμπάκης 3 (1), Πλουτέτσκι 14 (3), Παπαδόπουλος 18, Φιλιόπουλος
Σ.Φ.Κ. Πιερικός Αρχέλαος (Γαλάνης)
Τσαϊτουρίδης, Μητσάκης 13 (1), Μόρφης, Παπαμιχαήλ, Δαμαλής, Βίλλας, Ράπτης 7, Γκογκίδης 8 (2), Γκέρος, Ροδοστόγλου 18, Ψαρόπουλος 16 (2), Τσουκ 15.
Δημήτρης Γαλάνης: «Έγινε ένα συναρπαστικό παιγνίδι»
Μετά τον αγώνα με τον Πανερυθραϊκό στην Αθήνα, προπονητής του Πιερικού Αρχελάου Δημήτρης Γαλάνης, έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Πρώτα απ΄ όλα ευχαριστούμε για τη φιλοξενία τη διοίκηση και γενικά όλους τους ανθρώπους του Πανερυθραϊκού οι οποίοι έχουν ένα πολύ ωραίο και ζεστό γήπεδο. Κόσμια ήταν και συμπεριφορά τους. Έγινε ένα συναρπαστικό παιγνίδι στο οποίο παρότι δεν ξεκινήσαμε καλά, μπορέσαμε και ανακάμψαμε και πήραμε μία δύσκολη νίκη. Η συνέχεια θα είναι εξίσου δύσκολη».
«Πρώτα απ΄ όλα ευχαριστούμε για τη φιλοξενία τη διοίκηση και γενικά όλους τους ανθρώπους του Πανερυθραϊκού οι οποίοι έχουν ένα πολύ ωραίο και ζεστό γήπεδο. Κόσμια ήταν και συμπεριφορά τους. Έγινε ένα συναρπαστικό παιγνίδι στο οποίο παρότι δεν ξεκινήσαμε καλά, μπορέσαμε και ανακάμψαμε και πήραμε μία δύσκολη νίκη. Η συνέχεια θα είναι εξίσου δύσκολη».
Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011
O ΜΕΓΑΛΟΣ Γιάννης Μίσκος
Με μεγάλη χαρά, τιμή και δέος επισκέφτηκα, απρόσκλητος, το Γιάννη Μίσκο. Στις πρώτες μου λέξεις διέκρινα ένα δισταγμό και μια καχυποψία στην έκφραση του. Μόλις συστήθηκα και στο άκουσμα των λέξεων Σύλλογος Φίλων Ιστορίας Πιερικού, το βλέμμα του άλλαξε όψη και ένα μικρό, αλλά αληθινό χαμόγελο μου έδωσε το θάρρος να τον προσεγγίσω βαθύτερα και ο ίδιος κατάλαβε άμεσα τα ειλικρινή κίνητρα της επίσκεψης μου.Ο Γιάννης Μίσκος κατάγεται από την Αριδαία και ήρθε στον Πιερικό το 1977 από τον τοπικό Αλμωπό. Σημείωσε με τον Πιερικό 124 γκόλ. Το 11 το καλό συνόδευε την πλάτη του στα παιχνίδια του Πιερικού. Σταμάτησε το ποδόσφαιρο στον Πιερικό το 1983, για λόγους που δεν ήθελε να μου αναφέρει.
Τον ρώτησα ποιές στιγμές στην καριέρα του στον Πιερικό θα του μείνουν αλησμόνητες. Μου ανέφερε τρείς.
Η δωροδοκία του 1979 και ο υποβιβασμός στην ερασιτεχνική κατηγορία έμεινε χαραγμένη στη μνήμη του ως μια πολύ άδικη απόφαση για την ομάδα της Κατερίνης, καθώς ο Πιερικός κέρδισε καθαρά το παιχνίδι εντός αγωνιστικού χώρου και τα υπόγεια ρεύματα "έριξαν" την ομάδα και της στέρησαν την άνοδο στην Α' εθνική.
Αξέχαστη στιγμή θα του μείνει ένα γκόλ που πέτυχε με αντίπαλο την Καβάλα στην Κατερίνη, όπου ο Πιερικός κατέκτησε τη νίκη και ταυτόχρονα τη σωτηρία, καθώς τότε υποβιβάζονταν από τη Β' εθνική 10 ομάδες. Χρονολογία δεν θυμάται, αλλά μάλλον πρόκειται για τη περίοδο που διαλύονταν ο βόρειος και ο νότιος όμιλος και γινόταν η κατηγορία ενιαία. (Όποιος θυμάται περισσότερα ας συνδράμει).
Ο Γιάννης Μίσκος θυμάται επίσης ένα πιστό φίλο του Πιερικού, τον Γιώργο Χ. (μέλος του συλλόγου μας), που ακολουθούσε την ομάδα παντού.
Είναι βέβαιο ότι από τη συνάντηση μας συγκινήθηκε, κατάλαβα ότι κρατάει πολλά πράγματα μέσα του που τον στεναχωρούν αλλά δεν θέλει να τα εξωτερικεύσει και το σημαντικότερο απ' όλα, και με δική του πρωτοβουλία, θα επικοινωνήσει μαζί μας για να μας καταθέσει ότι υλικό διαθέτει για τον Πιερικό. Τέλος με αφορμή τις εορτές των Χριστουγέννων, εύχεται υγεία σε όλο τον κόσμο, εύχεται στον Σ.Φ.Ι.Π. να πετύχει το στόχο του και στον Πιερικό να βρεί τον δρόμο του.
Γιάννη Μίσκο σ' ευχαριστούμε πολύ.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Αντιπρόεδρος Σ.Φ.Ι.Π.
Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
Πιερικός 4Χ4
Κάποτε, ο κακός αγωνιστικός χώρος αποτελούσε μια ακόμη πρόκληση, μια ακόμη πάλη για την νίκη.Στην σημερινή εποχή, αποτελεί πολλές φορές μια ακόμη δικαιολογία...
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011
Το ημερολόγιο των Παλαιμάχων 2011
ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ Ο ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΤΟΥ ΠΙΕΡΙΚΟΥΜε αφορμή τη συμπλήρωση των πενήντα χρόνων από την ίδρυση του ΠΙΕΡΙΚΟΥ, ο Σύλλογος Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών του Ιστορικού μας Σωματείου, κυκλοφόρησε το επετειακό ημερολόγιο:
"50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΕΡΙΚΟΣ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΙΩΒΗΛΑΙΟ".
ΣΦΚ Πιερικός Αρχέλαος: Ενωμένοι και δυνατοί στις ήττες και στα δύσκολα
Η τέταρτη συνεχόμενη ήττα και δεύτερη εντός έδρας αποτελεί αρνητικό ρεκόρ για την ομάδα μπάσκετ του Πιερικού Αρχέλαου. Το καλό ξεκίνημα, ειδικά στα εντός έδρας παιχνίδια, δεν συνοδεύτηκε με ανάλογη συνέχεια για τον σύλλογο της πόλης μας.Οι ιδιαιτερότητες και ο σκληρός ανταγωνισμός στο πρωτάθλημα της Α2 καθιστά δύσκολη την αποστολή όλων των ομάδων που συμμετέχουν σ’ αυτό. Αν εξαιρέσουμε την ομάδα του ΚΑΟΔ, οι υπόλοιπες ομάδες σχεδόν είναι ισοδύναμες και κάθε αποτέλεσμα κρίνεται πλέον στη λεπτομέρεια. Σε λεπτομέρειες, που όμως στοίχησαν, κρίθηκε και το τελευταίο παιχνίδι της ομάδας μας με τον Αρκαδικό.
Δεν είμαστε οι ειδικοί του μπάσκετ για να κρίνουμε τα αγωνιστικά συστήματα αλλά είναι φανερό ότι οι δυνατότητες της ομάδας είναι μεγαλύτερες. Σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια, με εξαίρεση αυτό του Ρεθύμνου, η ομάδα ηττήθηκε με οριακή διαφορά πράγμα που σημαίνει πώς ναι μεν είναι πάντα κοντά στο σκορ, αλλά από λάθη ή αστοχία έρχεται η ήττα στο τέλος. Η πίεση, το άγχος, ίσως και η ανάγκη που διακατέχει κάθε καλαθοσφαιριστή για να δείξει το ταλέντο, την προσφορά του, σε συνδυασμό με το μονόδρομο της νίκης, όλα αυτά λειτουργούν πολλές φορές σε βάρος της συνοχής της ομάδας και της ηρεμίας που πρέπει να διακρίνει τις κινήσεις των παικτών μέσα στο παρκέ. Επίσης σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να λησμονούμε τη συμμετοχή του συλλόγου σε τόσο υψηλό επίπεδο, μετά από απουσία είκοσι πέντε και πλέον ετών.Ο προβληματισμός και η ανησυχία που επικρατεί στις τάξεις των φιλάθλων, μετά τα τελευταία αρνητικά αποτελέσματα, ίσως να μην υπήρχε αν η ομάδα κατακτούσε δύο εκτός έδρας νίκες που δικαιούνταν και έχασε στη λήξη.
Όσο αφορά τους εντός έδρας αγώνες η ήττα από τον ΚΑΟΔ στην Κατερίνη ήταν δίκαιη καθώς ο αντίπαλος παρουσίασε εξαιρετικό σύνολο και αποτελεί το απόλυτο φαβορί για την άνοδο στην Α1. Το αρνητικό αποτέλεσμα του Σαββάτου με τον Αρκαδικό, (ενός επίσης αξιόμαχου αντιπάλου), θα πρέπει να ξεχαστεί σύντομα. Οι παίκτες και ο προπονητής γνωρίζουν καλύτερα από όλους εμάς πως πρέπει να διδαχτούν από τα λάθη που έγιναν, από τα συστήματα που ίσως δεν βγήκαν στο παιχνίδι και να δουλέψουν πάνω σ’ αυτά.Το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο ακόμη. Τίποτε δεν έχει κριθεί. Απαιτείται αυτοσυγκέντρωση, ψυχραιμία και πίστη στις δυνατότητες της ομάδας. Κανείς δεν αμφισβητεί τις ικανότητες των παικτών και δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι ένα νέο σύνολο χρειάζεται χρόνο για να δέσει καλύτερα και να αποδώσει τα αναμενόμενα. Όλοι στη ζωή στα δύσκολα μαθαίνουμε περισσότερα, αποκτούμε εμπειρίες, γινόμαστε δυνατοί για να ανταπεξέλθουμε ο καθένας στον αγώνα του.
Έτσι και οι καλαθοσφαιριστές μας πρέπει να φανούν «πεισμωμένοι» και δυνατοί και από την πλευρά του ο κόσμος και πάλι θα ενθαρρύνει και θα χειροκροτήσει τις προσπάθειες τους. Άλλωστε η μαζική παρουσία των φιλάθλων και η συμπαράσταση τους στην ομάδα αποτελεί σημείο ιδιαίτερης αναφοράς σε κάθε ματς.
Τα ευχολόγια βέβαια δεν αποτελούν την εύκολη λύση στα δύσκολα. Τώρα όμως μας χρειάζεται το μπάσκετ της Κατερίνης περισσότερο από ποτέ. Με καλοπροαίρετη κριτική πρέπει όλοι μαζί, ενωμένοι και δυνατοί να χαρούμε το άθλημα, να προσφέρουμε στον αθλητισμό και να στηρίξουμε μονιασμένοι την σπουδαία ομάδα του Πιερικού Αρχέλαου.Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011
17/02/1985: 26 ώρες ταξίδι για να δουν τον Πιερικό!
Ξεχωριστό κομμάτι στην Ιστορία του Πιερικού μας αποτελούν, εκτός από τους μεγάλους ποδοσφαιριστές που δόξασαν το σύλλογο, αρκετοί πιστοί φίλοι της ομάδας που ακολουθούν την ομάδα όπου κι αν παίζει.
Το τρένο φεύγει στις οκτώ...
50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΕΡΙΚΟΣ!
Ο Κώστας Αλεξίου και ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος, γνωστοί για τα Πιερικά τους αισθήματα, κάτοικοι του Λεκανοπεδίου, στις 17 Φεβρουαρίου του 1985 ταξίδεψαν στην Κατερίνη για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα στον αγώνα με την ΑΕΚ που έληξε ως γνωστόν με 0-2 υπέρ των φιλοξενουμένων.
Ο Κώστας μου ανέφερε ότι επιλέγοντας ως μεταφορικό μέσο το τρένο για να έρθουν στην Κατερίνη, έκαναν 9 ώρες για να ανέβουν, και στην επιστροφή, λόγω χιονόπτωσης, χρειάστηκε να περάσουν 17 ολόκληρες ώρες για να φτάσουν στην Αθήνα. Εικοσιέξι ώρες στο τρένο εκείνη την εποχή ήταν απίστευτα κουραστική διαδρομή, αλλά η αγάπη για την Πιερικάρα κρατάει χρόνια δυνατά μέσα στην καρδιά των δύο φίλων και ξεπερνά κάθε εμπόδιο και αντιξοότητες.
Κάθε μαρτυρία για τον Πιερικό από τον Κώστα και τον Γιώργο έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία. Ότι και να πούμε οι νεότεροι θα' ναι λίγο.
Είναι βέβαιο ότι ανάλογες στιγμές έχουν ζήσει και άλλοι φίλοι της ομάδας μας. Η ιστοσελίδα του συλλόγου είναι ανοικτή σε όλους χωρίς διακρίσεις. Και όπως αναφέρει και ο φίλος Κρόνιος: ΔΩΣΤΕ ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ!
Το τρένο φεύγει στις οκτώ...Αφιερωμένο στον Γιώργο και τον Κώστα.
50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΕΡΙΚΟΣ!
Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011
Εθνικός-Πιερικός (το πρώτο μεταξύ τους παιχνίδι που έγινε ποτέ)
Το πρώτο παιχνίδι που έγινε ποτέ μεταξύ των δύο ομάδων, ήταν στις 16 Μαΐου 1962, στο στο Καραϊσκάκη για το κύπελλο Ελλάδος. Εθνικός - Πιερικός 0 - 1
Ήταν έκπληξη η νίκη του Πιερικού, για τον κόσμο που δεν γνώριζε την ομάδα.
Τα επόμενα χρόνια, έμαθαν την ομάδα αυτή καλά...
Χαρακτηριστικό της έκπληξης του κόσμου, αλλά και του Τύπου, αποτελεί το μέγεθος των στοιχείων που χρησιμοποιήθηκαν για να φιαχτεί το πρωτοσέλιδο της Αθλητικής Ηχούς την επόμενη μέρα. Ψάχνοντας το ψηφιοποιημένο πλέον αρχείο της εφημερίδας, δεν βρήκα καμμία άλλη δημοσίευση που το όνομα Πιερικός να γράφεται με μεγαλύτερα στοιχεία...
Πιερικός/Αρχέλαος - Αρκαδικός: Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2010 (17:30)
Η Ιστορία
Ο Αρκαδικός ιδρύθηκε το 1976 και μετά από 32 χρόνια συνεχούς λειτουργίας στο χώρο του μπάσκετ, καλλιεργεί σήμερα όλα τα τμήματα: άνδρες, έφηβους, παίδες, μίνι, γυναίκες και κορασίδες.Η αγωνιστική περίοδος 2008-'09 είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον Αρκαδικό, αφού η ανδρική ομάδα θα συμμετέχει για πρώτη φορά μετά από 22 χρόνια στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής κατηγορίας.
Ο Αρκαδικός θεωρείται -και είναι- η πιο πετυχημένη ανδρική ομάδα του αρκαδικού μπάσκετ, καθώς μετρά ένα πρωτάθλημα στη Γ’ Εθνική κατηγορία, οκτώ τίτλους στην Α’ Ανδρών, δύο Κύπελλα ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ, δύο συμμετοχές στη Β’ Εθνική και εννέα συμμετοχές στη Γ’ Εθνική.Παράλληλα, έχει αναδείξει δύο αθλητές στις Εθνικές ομάδες (Δημήτρης Παπαδόπουλος, Γιώργος Γαλιώτος), ενώ άλλοι δύο έχουν αγωνιστεί στην Εθνική Ενόπλων συμμετέχοντας στα παγκόσμια πρωταθλήματα του ΣΙΣΜ. Ο Παύλος Νόντας κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και ο Ισίδωρος Κουτσός το χάλκινο.
Η Ομάδα
Ο Αρκαδικός θεωρείται -και είναι- η πιο πετυχημένη ανδρική ομάδα του αρκαδικού μπάσκετ, καθώς μετρά ένα πρωτάθλημα στη Γ’ Εθνική κατηγορία, οκτώ τίτλους στην Α’ Ανδρών, δύο Κύπελλα ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ, δύο συμμετοχές στη Β’ Εθνική και εννέα συμμετοχές στη Γ’ Εθνική.Παράλληλα, έχει αναδείξει δύο αθλητές στις Εθνικές ομάδες (Δημήτρης Παπαδόπουλος, Γιώργος Γαλιώτος), ενώ άλλοι δύο έχουν αγωνιστεί στην Εθνική Ενόπλων συμμετέχοντας στα παγκόσμια πρωταθλήματα του ΣΙΣΜ. Ο Παύλος Νόντας κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και ο Ισίδωρος Κουτσός το χάλκινο.
Η ΟμάδαΝο4: Θόδωρος Τσιότρας | 23χρ | 1.88 | πλευμέηκερ | ||
| Νο6: Μύρωνας Παπαδάκης | 22χρ | 1.86 | πλευμέηκερ | ||
| Νο7: Γιάννης Αντωνιάδης | 23χρ | 2.01 | φόργουορντ | ||
| Νο8: Νίκος Κόκκαλης | 25χρ | 1.98 | φόργουορντ | ||
| Νο9: Γιάννης Προδρόμου | 23χρ. | 1.96 | φόργουορντ | ||
| Νο10: Ντέμιαν Κάντιτς | 26χρ | 2.04 | φόργουορντ | ||
| Νο11: Λευτέρης Νεοφυτίδης | 24χρ | 2.08 | σέντερ | ||
| Νο12: Γιώργος Μπρόζος | 24χρ | 2.02 | φόργουορντ | ||
| Νο13: Βαγγέλης Μόρφης | 25χρ. | 1.95 | πλευμέηκερ | ||
| Νο14: Βασίλης Γιαννουλάκος | 26χρ | 2.17 | σέντερ | ||
| Νο15: Δημήτρης Κατιάκος | 23χρ | 2.05 | σέντερ | ||
| Προπονητής: Γιάννης Σμυρνιώτης |
|
|
| ||
| Βοηθοί: Μπάμπης Αλεξόπουλος |
|
|
| ||
| Γιάννης Καστρίτης |
|
|
| ||
Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2009: Πρωτάθλημα Β' εθνικής:
Μεγάλη νίκη επί του πρωτοπόρου Αρκαδικού
Πιερικός/Αρχέλαος - Αρκαδικός 77 - 63
Μεγάλη νίκη επί του πρωτοπόρου Αρκαδικού
Πιερικός/Αρχέλαος - Αρκαδικός 77 - 63
Τρίτη συνεχόμενη νίκη πέτυχε ο ΣΦΚ Πιερικός Αρχέλαος. Αυτή τη φορά επί του πρωτοπόρου Αρκαδικού στην Κατερίνη με 77-63.
Το πλεονέκτημα που είχε η Κατερινιώτικη ομάδα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, ήταν ότι είχε... έξι παίκτες, δηλ. τους φιλάθλους που πάλι κατέκλυσαν το μικρό κλειστό γυμναστήριο της πόλης μας και επευφημούσαν διαρκώς τους καλαθοσφαιριστές, δείχνοντας έτσι την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους. Διαιτητές ήταν οι κ.κ. Μήτσιου και Τζαφλέρης. Τα δεκάλεπτα: 20-10, 38-28, 56-42, 77-63. Οι συνθέσεις ΠΙΕΡΙΚΟΣ ΑΡΧΕΛΑΟΣ (Γαλάνης) Χρυσανθόπουλος 10 (2), Χατζηϊωάννου 7 (1), Τσαϊτουρίδης 6 (1), Γερογιάννης, Χρυσόπουλος 13, Παπαμιχαήλ, Ράπτης 2, Χρυσίδης 10, Κοθράς 16, Κουρκούτας, Κουνούπης 2, Τσουκ 11. ΑΡΚΑΔΙΚΟΣ (Σμυρνιώτης) Σκουζής, Μιχάλογλου 2, Σπηλιόπουλος, Μάνος 21 (3), Κοψαύτης 9, Τσολάκης 4 (1), Ντιμπ 8 (2), Παπανικολάου,Μαναβόπουλος 7, Σημαιόπουλος, Κουτσογιάννης 2, Μουτράν 2 Δηλώσεις του προπονητή Δημήτρη Γαλάνη Μετά τη μεγάλη νίκη του ΣΦΚ Πιερικός Αρχέλαος επί του πρωτοπόρου Αρκαδικού στην Κατερίνη, ο προπονητής Δημήτρης Γαλάνης που μέχρι τώρα, όπως δείχνει η πραγματικότητα, διαχειρίζεται άψογα το δυναμικό του και σε λίγο χρονικό διάστημα κατάφερε ότι καλύτερο, έκανε στον τύπο την παρακάτω δήλωση: «Ο αντίπαλος δεν ήταν και σε καλή μέρα, επηρεάστηκε από την ήττα που είχε κάνει στην Καλλιθέα. Στο δεύτερο ημίχρονο μας πήγανε δύο – τρεις φάσεις. Για τον Αρκαδικό δεν μπορώ να μιλήσω, ας μιλήσει ο προπονητής του. Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι ότι πήραμε μια βδομάδα παραπάνω δουλειάς, εργασθήκαμε καλά γι' αυτόν τον αγώνα, καλύτερα από τον προηγούμενο με την Κομοτηνή. Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν πολύ καλύτερα από το προηγούμενο παιγνίδι. Να ξέρετε, σίγουρα, ότι η νίκη είναι μεγάλη, αλλά θα χαρούμε μέχρι αύριο Δευτέρα γιατί μας περιμένει σκληρή προπόνηση, αφού έχουμε ένα πολύ δύσκολο παιγνίδι στην Καλαμαριά. Στον αθλητισμό και αυτό είναι το ωραίο, όλα τα πράγματα είναι διαδοχικά και εναλλασσόμενα. Και τα συναισθήματα και οι προκλήσεις. Το είπα και την προηγούμενη φορά ότι μία πόλη που την τελευταία πενταετία έχει μεγαλώσει δραματικά σε πληθυσμό, απαιτείται να έχει και πιο καλό γήπεδο και πιο μεγάλο και πιο όμορφο. Και αυτό θα είναι ένα μεγάλο κίνητρο για τη νεολαία της πόλης να αθληθεί, γιατί όλοι αυτοί οι αθλητές που παίζουν στην ομάδα μας είναι τα πρότυπα των νέων παιδιών της Κατερίνης». (www.pierikoiantilaloi.gr)
Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011
13/01/2010 Kύπελλο Ελλάδος: ΠΑΟ - ΠΙΕΡΙΚΟΣ 2-1 στο 94'
Η ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΓΟΛΙΑΘ
O Πιερικός άξιος πρεσβευτής της επαρχίας απέναντι στη δύναμη της Αθήνας
Ο μύθος του Δαβίδ με το Γολιάθ ζωντάνεψε με τον πλέον παραστατικό τρόπο. Ο Δαβίδ για μια ακόμη φορά ξεπέρασε τα όρια του έχοντας ως αντίπαλο μια υπερδύναμη πολλών εκατομμυρίων ευρώ.
Η ψυχή, το πάθος, η αγωνιστικότητα, η υπερπροσπάθεια, η τιμή της ιστορικής φανέλας από τους παίκτες του Πιερικού είναι η καταλληλότερη διαφήμιση για έναν μικρό Δαβίδ της σύγχρονης εποχής.
Ο Γολιάθ υποκλίθηκε στη δύναμη του Δαβίδ. Ο ΠΑΟ ένιωσε την τόλμη και την παλικαριά των παικτών της ομάδας μας, που στη συνείδηση όλων των Κατερινιωτών, πρέπει να είναι οι αληθινοί νικητές του αγώνα. Σε ένα ματς με πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση, ο Πιερικός κέρδισε τις εντυπώσεις και ο αποκλεισμός στο 94’ θα καταγραφεί με μεγάλα γράμματα στη λαμπρή ιστορία του.
Δεν υπάρχει καλύτερο αντίδοτο, δεν υπάρχει δυναμικότερη απάντηση από αυτή την εμφάνιση στον αγωνιστικό χώρο απέναντι σε όλους όσους ασκούν από την έναρξη του πρωταθλήματος ένα ανελέητο πόλεμο στον Άρχοντα του Βορρά. Αυτοί που επιδιώκουν να φορτώσουν τα δεινά του ελληνικού ποδοσφαίρου στην πλάτη του Πιερικού μας, έλαβαν την απάντηση με την επιστολή που τους έστειλαν οι ποδοσφαιριστές μας, αγωνιζόμενοι με τον πρωτοπόρο του πρωταθλήματος της Super League. Η επιστολή όμως αυτή τη φορά δεν στάλθηκε μέσω ταχυδρομείου, με Fax ή με email, αλλά ζωντανά και τηλεοπτικά. Υπήρχαν και μάρτυρες. Όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι είδαν και έτριβαν τα μάτια τους. Είδαν και αυτοί που υπονομεύουν τον Πιερικό και έχασαν την όραση τους. 
Το ματς του κυπέλλου είναι η καταλληλότερη αφορμή για την συσπείρωση των φιλάθλων, για την προσέγγιση μικρών παιδιών κοντά στον Πιερικό, για την προβολή της ομάδας, για την υπέρβαση. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία για να βαδίσουμε μπροστά ξεπερνώντας με οργάνωση και μεθοδικότητα τα εμπόδια που δυσκολεύουν την προσπάθεια. Η διοίκηση οφείλει να προλαμβάνει σχόλια και καταστάσεις που έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ομαλή λειτουργία του συλλόγου.
Με ψηλά το κεφάλι ας διαδώσουμε την αθλητική ιδέα που πρεσβεύει για όλους μας ο Πιερικός κι ας γυρίσουμε την πλάτη στο κατεστημένο που υποθάλπει τις παράγκες και αυτούς που στεγάζονται ύποπτα μέσα σ΄αυτές.
Οι φίλαθλοι σήκωσαν με περηφάνια τη σημαία του Πιερικού στο Ολυμπιακό Στάδιο και χειροκρότησαν ασταμάτητα τους ποδοσφαιριστές, πολύ περισσότερο μετά το τέλος του συγκλονιστικού αγώνα. 
Ίσως η παρουσία του κόσμου στο Ο.Α.Κ.Α. και η απόδοση των παικτών να αφυπνίσουν όλους όσους βρίσκονται σε μια πολυετή αδράνεια και απαξίωση για τον ιστορικό σύλλογο της Κατερίνης. Αυτοί όμως που στηρίζουν την ομάδα αδιαλείπτως αξίζουν ένα μικρό έπαινο.
Στις 13-01-2010 ο Πιερικός έγραψε ιστορία. Το ποδόσφαιρο είναι το ομορφότερο άθλημα γιατί στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό ο ηττημένος Πιερικός είναι νικητής στα καρδιές μας.
Η δύσκολη συνέχεια απαιτεί ενότητα, δουλειά, αισιοδοξία.
Πάμε σαν άλλοτε…
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΙΕΡΙΚΟ
Παραθέτω τα παρακάτω σχόλια ενός ρομαντικού φίλου του Πιερικού που ζει 500 χιλιόμετρα μακριά από την Κατερίνη και εύχομαι η αγάπη του για τον Πιερικό να ευαισθητοποιήσει κάποιες σκληρές καρδιές.
Το κείμενο, όπως το έστειλε ο Κώστας, στο φόρουμ του Σ.Ο.Π. :
«ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ! ΠΡΙΝ 37 ΧΡΟΝΙΑ, - Ε Π Ε Λ Ε Ξ Α-, ΝΑ ΓΙΝΩ ΠΙΕΡΙΚΟΣ.ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΠΙΕΡΙΚΟΣ ΟΥΤΕ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΚΑΝΕΙΣ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ. ΠΙΕΡΙΚΟΣ ΕΓΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ, ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΗΣ. ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΕΝΟΙΩΣΑ ΕΝΑ ΑΠΙΘΑΝΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ.ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ.ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΣΤΗΝ ΘΥΡΑ 20 ΤΟΥ ΟΑΚΑ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑΜΕ ΟΜΟΙΑ. ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΠΙΕΡΙΚΟΥ ΣΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟΥ ΧΩΡΟ, ΣΤΑ ΣΑΛΟΝΙΑ. ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ ΠΩΣ ΔΕΙΧΝΩ ΣΤΟΝ ''ΑΝΩΤΕΡΟ΄΄-ΣΤΑ ΙΣΙΑ- ΠΩΣ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕΤΡΑΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ''ΚΟΛΩΝΩ''. ΑΥΤΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΚΙ ΕΣΥ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΙ ΑΝ ΜΟΥ ΒΑΛΕΙΣ 5 ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ. ΒΟΥΡΚΩΣΑ! Η ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΦΟΥΛΙΔΗ, ΤΟΥ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ,ΤΟΥ ΓΙΩΤΣΑ ΚΑΙ ΟΣΩΝ ΤΙΜΗΣΑΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΑΝΕΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ. ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΦΙΛΑΘΛΟΙ ΤΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΛΕΠΤΟ ΑΠΟ ΤΟ 30΄ΩΣ ΤΟ 105΄ ΠΟΥ ΦΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ. ΦΥΓΑΜΕ ΑΦΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΗΚΑΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΔΡΟΜΕΙΣ-ΟΛΟΙ-ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΙΕΡΙΚΟΥ.ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΠΩΣ ΞΑΝΑΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΧΑΡΤΗ.ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ ΞΑΝΑΡΧΟΜΑΣΤΕ ΥΓ. ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΩ. ΚΑΤΕΡΙΝΙΩΤΕΣ ΓΕΜΙΣΤΕ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ. Η ΟΜΑΔΑ ΣΑΣ ΦΩΝΑΞΕ. ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ.....»
Φίλε Κώστα, είμαι ευτυχής που σε γνώρισα.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
